(punctus of punt) Interpunctieteken in de vorm van een punt (.) dat gebruikt wordt om een rust aan te geven. De punctus dateert uit de Romeinse tijd en maakt deel uit van het interpunctiesysteem (interpunctie) waarbinnen de volzin (periodus-1) werd afgesloten met een puntkomma (;) (periodus-2), de bijzin (colon) met een punctus en de deelzin (comma...
Gevonden op
https://www.dbnl.org/tekst/bork001lett01_01/bork001lett01_01_0017.php
Etym: Lat. punctum = punt. - Interpunctieteken in de vorm van een punt (.) dat gebruikt wordt om een rust aan te geven. De punctus dateert uit de Romeinse tijd en maakt deel uit van het interpunctiesysteem waarbinnen de volzin (periodus-1) werd afgesloten met een puntkomma (;) (periodus-2), de bijzin (colon) met een punctus en de deelzin (co...
Gevonden op
https://www.dbnl.org/tekst/dela012alge01_01/dela012alge01_01_01627.php
Geen exacte overeenkomst gevonden.
