de sekte zelfst.naamw. (m./v.) Uitspraak: [ ˈsɛktə ] Afbreekpatroon: sek·te Verbuigingen: sekten, sektes (meerv.) religieuze groepering met een dominante leider, die buitenstaanders weert Synoniemen: geloofsgemeenschap 
1) Geloofspartij 2) Kerkelijke groep 3) Geloofsgroepering 4) Geloofsgemeenschap 5) Geestelijke stroming 6) Groep met goeroe 7) Groepering 8) Charismatische beweging 9) Kleine kerkelijke groep 10) Religieuze groepering 11) Godsdienstige groepering 12) Godsdienstige groep 13) Splintergroep 14) Religieuze groep 
aanhangers van gezindte
Let op: Spelling van 1858 zie Secte
afsplitsing, splinter van een hoofdgodsdienst
Een sekte is een godsdienstige beweging die afwijkt van een grotere godsdienstige gemeenschap. Wordt vaak gesticht door een charismatisch leider die een nieuwe leer verkondigt, deze leer gaat meestal boven de bijbel en de leider van de sekte wordt soms aanzien als de nieuwe messias. De leider laat zich niet in vraag stellen door zijn achterban. De ...
dogmatische religieuze groep (toon de herkomst via de etymologiebank)
religieuze groepering met een leider, buiten de officiële kerken om vb: mevrouw Fiselier hoort bij een of andere sekte
Een 'sekte' is een geloofsgemeenschap met opvattingen en gebruiken die zich onderscheiden van overige geloofsgemeenschappen die behoren tot dezelfde stroming als de sekte. In de volksmond heeft sekte een pejoratieve connotatie en wordt in verband gebracht met muggenziften en het kritiekloos volgen van voorgangers.
•religieus
aanhangers van gezindte