slippen werkw. Uitspraak: [ ˈslɪpə(n) ] Afbreekpatroon: slip·pen Vervoegingen: slipte (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: is geslipt (volt.deelw.) (van een auto of motor) niet meer bestuurbaar zijn en zomaar ergens heen glijden Voorbeeld: 'Door de gladheid slipte de auto, waardoor hij dwars op de weg kwam te staan.' Zie ook: slip Synonie...
1) Zijwaarts wegglijden 2) Wegglijden 3) Wegschieten 4) Glijden en vallen 5) Slibberen 6) Schuiven 7) Glijden 8) Glippen 9) In een slip raken 10) Verlies van grip 11) Ongelukkig rijden 12) Onderuitgaan 13) Gevaar voor voertuigen 14) Uitglibberen 15) Uitglijden 16) Uitschieten 17) Uitschuiven 18) Doorschieten 
wegglijden (toon de herkomst via de etymologiebank)
greep op het wegdek verliezen en daardoor niet meer rechtdoor rijden vb: de auto slipte op de gladde brug en dook de sloot in
De vrije onderdelen van een verder vergroeid bladachtig orgaan. Alternatieven: slip kelkslip kroonslip bloemdekslip bladslip bloemdekslippen kelkslippen kroonslippen bladslippen
• [erga] wegglijden. • [erga] door gladheid over de weg schuiven.
Slippen is door verlies van contact met de ondergrond uitglijden. [basiswoordenlijst groep 6]
wegglijden