snikken werkw. Uitspraak: [ ˈsnɪkə(n) ] Afbreekpatroon: snik·ken Vervoegingen: snikte (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft gesnikt (volt.deelw.) huilen Voorbeelden: 'zitten snikken van verdriet' , ''Ik heb me bezeerd' snikte ze.' Synoniemen: gesnik grienen hikken huilen janken snotteren Intensiveringen Hoe kun je met snikken een ...
1) Ademhalend huilen 2) Gesnik 3) Grienen 4) Hikken 5) Hikken wenen 6) Hikkend huilen 7) Hikkend wenen 8) Huilen 9) Ingehouden huilen 10) Janken 11) Lichaamswerking 12) Nokken 13) Schreien 14) Snotteren 15) Uiting van droefheid 16) Uiting van smart 17) Wenen 1) Gesnik 2) Grienen 3) Hikken 4) Huilen 5) Janken 6) Schreien 7) Snotteren 8) Wenen 
hikkend huilen (toon de herkomst via de etymologiebank)
huilen waarbij je stotend ademhaalt vb: plotseling begon ze verdrietig te snikken
krampachtige bewegingen maken, krampachtig ademen; (Vlaams) verstikken
krampachtige bewegingen maken, krampachtig ademen