de stuik zelfst.naamw. (m.) Verbuigingen: stuiken 1) einde van balken of planken voor een lasverbinding 2) geheel van graanschoven die tegen elkaar geplaatst zijn 
1) Zware val 2) Stoot 3) Acht of tien schoven graan aaneengebonden 4) Tol 5) Val 6) Aantal schoven 7) Aantal van 8 of 10 schoven 8) Verhoogde rand aan munten 9) Verhoogde rand aan een munt 10) Stapel hout 11) Neerwaartse vlucht 12) Schudding 13) Stamper 14) Lassingsvlak 15) Muntrand 16) Stapel 
[Vergeten woorden] (v.) wijde mouw [= Duits Stauche, IJslands stúka]
1> met de kleinste oppervlakten tegen elkaar liggend. STUIK SLAAN : a> eigenlijk: op de zijde met de kleinste oppervlakte slaan. b> vast (en plat) geslagen. Ondermeer gebruikt voor het indrijven van werk in de breeuwnaden en voor het klinken. Ook stuit zitten genoemd. 2> verbinding van in elkaars verlengde liggende delen. Verkorting v...
1.een geheel van acht of tien (DB: twaalf) schoven graan, op het land tegen elkaar geplaatst om te drogen (VD I 5)
Uit `De lagere vaktalen: Timmermanstaal` 1914 voeg tusschen twee planken.
houtwerk (toon de herkomst via de etymologiebank)