stutten werkw. Uitspraak: [ 'stʏtə(n) ] Afbreekpatroon: stut·ten Vervoegingen: stutte (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft gestut (volt.deelw.) zorgen dat (een bouwwerk) niet instort Voorbeelden: 'huizen stutten na een aardbeving' , 'mijnen stutten' Synoniemen: draag dragen met palen stutten ondersteunen ontspruiten schoorbalken schor...
1) Deel van een kolenmijn 2) Draag 3) Dragen 4) Een draaiend schip tegenroer geven 5) Ondersteunen 6) Ondervangen 7) Ontspruiten 8) Schoorbalken 9) Schoren 10) Schragen 11) Stempelen 12) Steunen 13) Steunpaal in mijngangen 14) Stiepen 15) Stuiten 16) Tegenhouden 17) Tempelen 1) Draag 2) Dragen 3) Ondersteunen 4) Ondervangen 5) Ontspruiten 6) Schoorbalken 7) Schoren 8) Schragen 9) Stempelen 10) Steunen 11) Stuiten 12) Tegenhouden 
steunen (toon de herkomst via de etymologiebank)
steunen; (gewestelijk) stuiten
stuiten, steunen
Amsterdams woord voor ervan door gaan = de stutten trekken