uitkammen werkw. Uitspraak: [ 'œytkɑmə(n) ] Afbreekpatroon: uit·kam·men Vervoegingen: kamde uit (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft uitgekamd (volt.deelw.) 1) (een gebied) intensief doorzoeken Voorbeeld: 'na een misdrijf het bos uitkammen om sporen te vinden' 2) (haar) loskammen Voorbeeld: 'als de krulspelde...
1) Aanharken 2) Afspeuren 3) Doorzoeken 4) Met een kam ontwarren 5) Schoffelen 6) Zorgvuldig doorzoeken 7) Zuiveren 1) Aanharken 2) Afspeuren 3) Doorzoeken 4) Schoffelen 5) Zuiveren