verblinden werkw. Uitspraak: [ vər'blɪndə(n) ] Afbreekpatroon: ver·blin·den Vervoegingen: verblindde (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft verblind (volt.deelw.) 1) (iemand) beletten (iets) te zien door fel licht, regen e.d. Voorbeeld: 'met groot licht je tegenliggers verblinden' 2) ervoor zorgen dat iemand iets ...
1) Begoochelen 2) Illusioneren 3) Misleiden 4) Verdwazen 5) Eblouisseren 6) Obsederen 
voor een ogenblik blind maken; misleiden (toon de herkomst via de etymologiebank)
ervoor zorgen dat iemand even niets ziet vb: dat felle licht verblindde de automobilist
beletten te zien; het beoordelingsvermogen aantasten