verblinden werkw. Uitspraak: [ vər'blɪndə(n) ] Afbreekpatroon: ver·blin·den Vervoegingen: verblindde (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft verblind (volt.deelw.) 1) (iemand) beletten (iets) te zien door fel licht, regen e.d. Voorbeeld: 'met groot licht je tegenliggers verblinden' 2) ervoor zorgen dat iemand iets n...
1) Begoochelen 2) Eblouisseren 3) Fascineren 4) Illusioneren 5) Misleiden 6) Obsederen 7) Verdwazen 1) Begoochelen 2) Eblouisseren 3) Illusioneren 4) Misleiden 5) Obsederen 6) Verdwazen 
voor een ogenblik blind maken; misleiden (toon de herkomst via de etymologiebank)
ervoor zorgen dat iemand even niets ziet vb: dat felle licht verblindde de automobilist
beletten te zien; het beoordelingsvermogen aantasten