vinden werkw. Uitspraak: [ 'vɪndə(n) ] Afbreekpatroon: vin·den Vervoegingen: vond (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft gevonden (volt.deelw.) 1) (een verborgen, verdwenen of onbekend iets of iemand) per toeval of na gezocht te hebben zien Voorbeelden: 'Ik kan mijn sleutels niet vinden.' , 'Waar vind je zo iemand?' , 'Kijk een...
1) Zien 2) Verwerven 3) Ontdekken 4) Aanboren 5) Door zoeken verwerven 6) Aantreffen 7) Tegenkomen 8) Merken 9) Bedenken 10) Menen 11) Treffen 12) Traceren 13) Achten 14) Achterhalen 15) Van mening zijn 16) Oordelen 17) Zeggen 18) Lokaliseren 19) Oplopen 20) Opdoen 21) Opdiepen 22) Op de kop tikken 
aantreffen
aantreffen; tot een overtuiging komen, oordelen (toon de herkomst via de etymologiebank)
een mening hebben vb: ik vind dat een goed plan
• [ov] iets aantreffen nadat ernaar gezocht is. •iets bedenken. •iets op een bepaalde wijze beschouwen of ervaren. •iets ondervinden, iets ten deel krijgen.
aantreffen; van mening zijn