vinden werkw. Uitspraak: [ 'vɪndə(n) ] Afbreekpatroon: vin·den Vervoegingen: vond (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft gevonden (volt.deelw.) 1) (een verborgen, verdwenen of onbekend iets of iemand) per toeval of na gezocht te hebben zien Voorbeelden: 'Ik kan mijn sleutels niet vinden.' , 'Waar vind je zo iemand?' , 'Kijk eens...
1) Aanboren 2) Aantreffen 3) Achten 4) Achterhalen 5) Bedenken 6) Door zoeken verwerven 7) Lokaliseren 8) Menen 9) Merken 10) Ontdekken 11) Oordelen 12) Op de kop tikken 13) Opdiepen 14) Opdoen 15) Oplopen 16) Opspeuren 17) Opsporen 18) Tegenkomen 19) Traceren 20) Treffen 21) Verwerven 22) Zeggen 23) Zien 1) Aanboren 2) Aantreffen 3) Achterhalen 4) Bedenken 5) Bespeuren 6) Bevinden 7) Lokaliseren 8) Menen 9) Merken 10) Ontdekken 11) Ontmoeten 12) Ontwaren 13) Oordelen 14) Opduiken 15) Opspeuren 16) Opsporen 17) Schikken 18) Stuiten 19) Tegenkomen 20) Teggenkomen 21) Traceren 22) Treffen 23) Uitdenken 
aantreffen; tot een overtuiging komen, oordelen (toon de herkomst via de etymologiebank)
een mening hebben vb: ik vind dat een goed plan
• [ov] iets aantreffen nadat ernaar gezocht is. •iets bedenken. •iets op een bepaalde wijze beschouwen of ervaren. •iets ondervinden, iets ten deel krijgen.
aantreffen; van mening zijn
aantreffen