afbinden werkw. Uitspraak: [ 'ɑvbɪndə(n) ] Afbreekpatroon: af·bin·den Vervoegingen: bond af (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft afgebonden (volt.deelw.) 1) door een strakke band de aanvoer van bloed belemmeren naar (een lichaamsdeel) Voorbeeld: 'je arm afbinden om de bloeding te stoppen' 2) (schaatsen) losmaken ...
1) Afdoen 2) Afknopen 3) Afsnoeren 4) Afsterven 5) Losmaken 6) Onderbinden 7) Toebinden 1) Afdoen 2) Afsnoeren 3) Losbinden 4) Losmaken 5) Toebinden 
( toesnoeren) Het te strak - of bij het niet nakijken van bindsels door diktegroei veroorzaakt- aanbinden, zodat de stengel gekneld raakt en bvb. gevoeliger is voor breuk. Plantenetiketten aan fruitbomen en bessenstruiken kunnen na enkele jaren insnoeren.