afplakken werkw. Uitspraak: [ 'ɑfplɑkə(n) ] Afbreekpatroon: af·plak·ken Vervoegingen: plakte af (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft afgeplakt (volt.deelw.) (iets) beplakken om het af te dekken Voorbeelden: 'bij het schilderen de plinten afplakken met tape' , 'blote borsten op een poster afplakken' 3 definities...
1) Dichtplakken 
(=)x De plek waar tijdens een toneelstuk decor en attributen komen te staan.
Het gebruik van een oogpleister bij occlusietherapie over het goede oog om het 'luie oog' te stimuleren om beter te functioneren