de boekdruk zelfst.naamw. (m.) Afbreekpatroon: boek·druk Verbuigingen: boekdrukken (meerv.) druk met verheven, gesneden of gegoten letters, hoogdruk . 6 definities
1) Drukprocedé 2) Druktechniek 3) Hoogdruk 4) Letterdruk 1) Hoogdruk 
grafische techniek waarbij de af te drukken lijnen, vlakken en tekens in reliëf boven op een drukplaat of drukrol liggen en door inkt op de verhoogde delen worden overgebracht op het te bedrukken materiaal; hoogdruk
Hoogdruk
Zie hoogdruk
(boekdruk / hoogdruk) De oudste methode om te drukken: De delen die gedrukt moeten worden zijn hoger dan de omgeving waarin zij zich bevinden. (zie ook: drukmethoden, en de geschiedenis van de boekdrukkunst)
Wordt gebruikt voor het procédé van reliëfdruk in de context van het drukken van boeken en andere teksten.
Boekdruk Druktechniek waarbij de drukzones hoger liggen, zoals bij een stempel.