de boekdruk zelfst.naamw. (m.) Verbuigingen: boekdrukken druk met verheven, gesneden of gegoten letters, hoogdruk Synoniemen: hoogdruk 
1) Druktechniek 2) Drukprocedé 3) Letterdruk 4) Hoogdruk 
grafische techniek waarbij de af te drukken lijnen, vlakken en tekens in reliëf boven op een drukplaat of drukrol liggen en door inkt op de verhoogde delen worden overgebracht op het te bedrukken materiaal; hoogdruk
(hoogdruk of boekdruk) Term uit de drukkerswereld voor de druktechniek waarbij de drukkende, geïnkte delen hoger liggen dan de niet-drukkende delen. De hoogdruk, vervaardigd met loden letter, of wat illustraties betreft in de vorm van houtsnedes, is vanaf de uitvinding van de boekdrukkunst tot de jaren '60 van de 20e eeuw de normale techniek gewee...
Wordt gebruikt voor het procédé van reliëfdruk in de context van het drukken van boeken en andere teksten.
Boekdruk Druktechniek waarbij de drukzones hoger liggen, zoals bij een stempel.
(boekdruk / hoogdruk) De oudste methode om te drukken: De delen die gedrukt moeten worden zijn hoger dan de omgeving waarin zij zich bevinden. (zie ook: drukmethoden, en de geschiedenis van de boekdrukkunst)
Hoogdruk