de decapitatie zelfst.naamw. (v.) Afbreekpatroon: de·ca·pi·ta·tie Verbuigingen: decapitaties (meerv.) 1) afhakken van hoofd of kop Voorbeelden: '(...) bij decapitatie met behulp van een zwaard waren soms wel drie of vier slagen nodig voordat de terechtgestelde daadwerkelijk onthoofd was.' , 'Decapitatie is onder criminelen een v...
1) Onthoofding bij dode vrucht 
Let op: Spelling van 1858 onthoofding, onthalzing. Decapiteren, onthoofden, outhalzen
scheiden van hoofd en romp bij dode vrucht (toon de herkomst via de etymologiebank)
onthoofding