de deductie zelfst.naamw. (v.) Uitspraak: [ de'dʏksi ] Afbreekpatroon: de·duc·tie Verbuigingen: deducties (meerv.) toepassing van een algemene regel op iets specifieks Voorbeeld: 'deductie als bewijstechniek in exacte vakgebieden' Antoniem: inductie Synoniemen: aftrek aftrekking vermindering 11 definities...
1) Afgeleide waarheid 2) Afleiding 3) Aftrek 4) Aftrekking 5) Conclusie 6) Gevolgtrekking 7) Het een uit het ander afleiden 8) Methode 9) Vermindering 1) Afleiding 2) Aftrek 3) Aftrekking 4) Conclusie 5) Gevolgtrekking 6) Vermindering 
het deduceren (toon de herkomst via de etymologiebank)
het deduceren
[filosofie] Vorm van redeneren waarbij het bijzondere uit het algemene wordt afgeleid. Volgens deze denkmethode worden uit algemene stellingen speciale stellingen afgeleid. Als de algemene stelling onomstotelijk waar is, is ook de speciale stelling onomstotelijk waar. Als dit in het algemeen geldt, geldt het ook in dit speci...
[Let op: Spelling en uitleg uit 1890] (Handel), aftrek, korting.
het deduceren
Het afleiden van het bijzondere uit het algemene. In de middeleeuwen gebruikelijke wijze van redeneren.
Denkwijze waarbij uit een aantal algemene geldende regels verklaringen voor natuurverschijnselen worden afgeleid. Het experiment speelt bij deductie een ondergeschikte rol. (Alle rivieren stromen naar zee; de Rijn is een rivier; dus stroomt het water van de Rijn naar zee). zie ook inductie.
Het afleiden van een nieuwe stelling, bewering of hypothese uit bestaande stellingen of theorieen. Deductie staat tegenover inductie.
De redenering dat indien alle naar voor gebrachte argumenten kloppen de conclusie ook correct moet zijn.Afleiden van conclusies uit bepaalde premissen.
(1) Een redeneertechniek, waarbij aan de hand van veronderstellingen geprobeerd wordt wetmatigheden te herleiden; (2) Het afleiden van een geldbedrag aan de hand van een totaal, bijvoorbeeld BTW of loonbelasting berekenen.
Vanuit verschillende algemene theorieën tot een nieuwe theorie komen, vaak met gebruik van wiskundige formules. Het tegenovergestelde van inductie.
rechtsfilosofie: onderdeel van gesystematiseerd probleemdenken, waarbij algemene bevindingen worden gekoppeld aan specifieke ...