dichtklappen werkw. Uitspraak: [ 'dɪxtklɑpə(n) ] Afbreekpatroon: dicht·klap·pen Vervoegingen: klapte dicht (verl.tijd enkelv.) 1) met een klap dichtgaan of dichtmaken Vervoegingen: is, heeft dichtgeklapt (volt.deelw.) Voorbeelden: 'Het raam klapt dicht door de tocht.' , 'Hij klapte de motorkap van zijn auto dicht.' Synoniem: di...
1) Dichtdoen 2) Dichtgaan 3) Dichtslaan 4) Niets weten te zeggen 5) Sluiten 6) Toeslaan 7) Zwijgen 1) Dichtgaan 2) Dichtslaan 
met een klap weer dicht gaan vb: de doos klapte plotseling dicht