I doorbreken werkw. Uitspraak: [ ˈdorbrekə(n) ] Afbreekpatroon: door·bre·ken Vervoegingen: brak ˈdoor (verl.tijd ) Vervoegingen: is ˈdoorgebroken (volt.deelw.) 1) (van een dijk) kapotgaan en water doorlaten Voorbeelden: 'De dijk is doorgebroken.' , 'Een stuk hout met je hand doorbreken' 2) plotseling bekend worden
1) Aan de top komen 2) Doorbraak 3) Doorbreking 4) Doorstoten 5) In stukken breken 6) Succes behalen 1) Doorbraak 2) Doorbreking 3) Doorstoten 
[Mil. Woordenboek, spelling van 1861 ``Doorbreken``] van het centrum. Zie Gevecht, Operatiën
de situatie veranderen vb: hij doorbrak de stilte met een opmerkingstuk- of openbreken vb: door de droogte is de dijk doorgebroken
•breken zodat er een doorgang ontstaat.
een opening maken