knikken werkw. Uitspraak: [ ˈknɪkə(n) ] Afbreekpatroon: knik·ken Vervoegingen: knikte (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft geknikt (volt.deelw.) 1) je hoofd kort op en neer bewegen Voorbeelden: 'knikken als je iets goedvindt' , 'ja knikken of nee schudden' 2) met knikkende knieën (bang) Synoniem: angstig Syn...
1) Bevestiging 2) Buigen 3) Doorbuigen 4) Een hoofdgebaar maken 5) Eerbied betonen 6) Half breken 7) Het hoofd op en neer laten gaan 8) In hoekige vorm buigen 9) Knakken 10) Nijgen 11) Nikken 12) Schudden 13) Zijdelings uitbuigen onder druk 1) Breken 2) Buigen 3) Doorbuigen 4) Knakken 5) Nikken 6) Nijgen 7) Schudden 8) Vooroverbuigen 
het hoofd op en neer bewegen; half doorbreken (toon de herkomst via de etymologiebank)
•een verticale beweging met het hoofd maken. •tweede betekenisomschrijving. •enz.
[I] half doorbreken [II] het hoofd heen en weer bewegen
half doorbreken
1> een schip in tweeën delen en beide delen onder een hoek, waarbij voor- en achterschip hoger komen, weer aan elkaar lassen. Het knikken van schepen gebeurt vrijwel uitsluitend met skûtsjes, die men voor het wedstrijdzeilen gebruikt. Dat men hierdoor eigenlijk een heel nieuw scheepstype ontstaat, schijnt niemand te deren. 2> een stijf aangeh...