de drieklank zelfst.naamw. (m.) Afbreekpatroon: drie·klank Verbuigingen: drieklanken (meerv.) Verbuigingen: drieklankje (verkleinwoord) 1) een foneem dat uit drie klinkers bestaat die binnen één lettergreep in elkaar overgaan Voorbeeld: 'In het Nederlands komen geen drieklanken voor.' 2) de samenklank van drie unieke ...
1) Akkoord 2) Akkoord van drie tonen 3) Drietonig akkoord 4) Eenvoudig akkoord 5) Enkelvoudig akkoord 6) Muziekterm 7) Taalkundige term 1) Cis 2) Majeur 
Een samenklank die is opgebouwd uit drie verschillende tonen
• [taalkunde] een foneem dat uit drie klinkers bestaat die binnen één lettergreep in elkaar overgaan. • [muziek] de samenklank van drie of meer tonen, die zodanig samenklinken dat zij voor het muzikale oor samensmelten tot een gestalte.
driedubbele klank, melodie uit drie woorden bestaande - Voorbeeld: ‘Terwijl hier luidop al de kwalen en rampen die van 't dorp moeten afgeweerd worden, in lange reeks achtereenvolgen met de altijd herhalende drieklank: Voorbeeld: ‘Libera nos Domine’
Akkoord van drie tonen: grondtoon, terts en kwint