de kakofonie zelfst.naamw. (v.) Uitspraak: [ kakofo'ni ] Afbreekpatroon: ka·ko·fo·nie Verbuigingen: kakofonieën (meerv.) veel, lelijk geluid (ook gebruikt voor indrukken op andere zintuigen) Voorbeelden: 'een blikkerig klinkende kakofonie van theatrale en onrustige popmuziek' , 'een kakofonie van kleuren en vormen van reclames' 
1) Vele slechte klanken 2) Wanluidendheid 3) Spektakel van geluiden 4) Slecht geluid 5) Rommelig geheel van vele klanken door elkaar 6) Geheel van wanklanken 7) Hels lawaai 8) Lawaai 9) Onwelluidend lawaai 10) Onwelluidende klanken 11) Wanklanken 12) Klankenbrij 13) Wanklank 14) Onbegrijpelijk en onduidelijk gepalaver 
Term uit de prosodie voor klankeffecten die onaangenaam aandoen Bekend is in dit opzicht de Engelse dichter R. Browning. In de Nederlandse letterkunde wordt Jules Deelder wel genoemd als kakofonisch dichter, bijv. in sommige gedichten uit de bundel Junkers 88 (1983).
Etym: Gr. kakos = slecht; fōnè = geluid. - Term uit de prosodie voor klankeffecten die onaangenaam aandoen. Bekend is in dit opzicht de Engelse dichter R. Browning (1812-1889). In de Nederlandse letterkunde wordt Jules Deelder wel genoemd als kakofonisch dichter, bijv. in sommige gedichten uit de bundel Junkers 88 (1983). Soms kan d...
herrie
onwelluidend geheel van vele klanken door elkaar (toon de herkomst via de etymologiebank)
[Grieks], dissonant, wanklank. Onder kakofonie verstond men aanvankelijk in het algemeen een wanklank van tonenreeksen of accoorden. Sinds ongeveer 1910 impliceert de term echter een geringschattende beoordeeling van die muziek, waarvan een versterkte toepassing van scherpe dissonanten te overdreven werkt.
•rommelig geheel van vele klanken door elkaar.
onwelluidend lawaai
herrie
veel lelijk geluid (wordt ook gebruikt voor andere zintuigen), herrie Voorbeeld: Een kakafonie van onsamenhangende kleuren.