kapen werkw. Uitspraak: [ ˈkapə(n) ] Afbreekpatroon: ka·pen Vervoegingen: kaapte (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft gekaapt (volt.deelw.) (een voertuig) met geweld in je macht nemen en de inzittenden gijzelen, om je doel te bereiken Voorbeeld: 'Er is een vliegtuig met 200 passagiers gekaapt. De kapers eisen vrijlating van hun gevang...
1) Behendig iets wegnemen 2) Buitmaken 3) Gappen 4) Inpikken 5) Kaken 6) Met geweld overmeesteren 7) Onrechtmatig verkrijgen 8) Ontnemen 9) Ontvoeren 10) Ontvreemden 11) Organiseren 12) Pikken 13) Rampassen 14) Rampokken 15) Ratten 16) Roven 17) Snaaien 18) Snezen 19) Stelen 20) Struinen 21) Toe-eigenen 1) Buitmaken 2) Dieven 3) Gappen 4) Hijacken 5) Inpikken 6) Jatten 7) Naasten 8) Ontnemen 9) Pakken 10) Pikken 11) Ratsen 12) Ratten 13) Roven 14) Snaaien 15) Snezen 16) Stelen 17) Struinen 18) Toeëigenen 19) Verdonkeremanen 20) Vrijbuiten 21) Wegnemen 22) Wegpakken 23) Wegpikken 24) Wegstelen 25) Zeeroven 
overvallen en bemachtigen (toon de herkomst via de etymologiebank)
[Vergeten woorden] (zw. -te) kijken naar, staren op, turen [~ kaap, koepen]
kaapvaart uitoefenen, overmeesteren
overmeesteren
[Straattaal] stelen, overnemen