de karabinier zelfst.naamw. (m.) ruiter bewapend met een geweer 
1) Militair 
[Mil. Woordenboek, spelling van 1861 ``Karabinier``] Zie Kavallerie, Karabijn
soldaat (toon de herkomst via de etymologiebank)
'Karabiniers' waren cavaleriesoldaten gewapend met een karabijn (een kort geweer) en later met geweer en bajonet. Karabiniers konden ook gezien worden als bereden infanterie aangezien ze het paard gebruikten voor grote mobiliteit en dan vaak afstapten om te voet te vechten.
Te gebruiken voor soldaten gewapend met geweren. Voorheen gebruikt voor de uitstekende scherpschutters die waren gewapend met de beste geweren en gevormd tot speciaal getrainde compagnies