kietelen werkw. Uitspraak: [ ˈkitələ(n) ] Afbreekpatroon: kie·te·len Vervoegingen: kietelde (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft gekieteld (volt.deelw.) 1) (iemand) zo met je vingers aanraken dat hij of zij moet lachen en krampachtige bewegingen maakt Voorbeeld: 'Ik kan niet tegen kietelen en sla dan wild om me heen.' 2)...
1) Ketelen 2) Kittelen 3) Kriebelen 4) Krieuwelen 1) Kittelen 2) Kriebelen 
aangenaam prikkelen (toon de herkomst via de etymologiebank)
plagen door iemand op gevoelige plaatsen aan te raken vb: hij kietelde het kind en het begon te lachen
• [ov] het prikkelen van gevoelige stukken huid bij anderen door middel van licht aanraken.
een kriebeling opwekken
een kriebeling opwekken