kleven werkw. Uitspraak: [ ˈklevə(n) ] Afbreekpatroon: kle·ven Vervoegingen: kleefde (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft gekleefd (volt.deelw.) 1) (van iets) een beetje plakken als je het aanraakt Voorbeelden: 'Honing kleeft van nature.' , 'De verf is nog niet helemaal droog en kleeft nog een beetje.' Synoniem: plakkerig zij...
1) Klitten 2) Gommen 3) Aanbakken 4) Plakken 5) Plekken 6) Hechten 7) Blijven plakken 8) Kleverig zijn 9) Zich hechten aan 10) Klampen 11) Aaneenplakken 12) Vast blijven zitten 13) Vastkleven 14) Vastlijmen 15) Lijmen 16) Vastplakken 
plakken
aaneen blijven plakken (toon de herkomst via de etymologiebank)
plakken: aankleven van ramen en deuren na het schilderen. Om ramen en deuren toch te kunnen sluiten -voordat deze voldoende doorgedroogd zijn- knijp je een natte spons uit in de sponning. Zodoende ontstaat er een 'waterfilm' die aankleven voor het grootste deel voorkomen.
beslagrecht: gelden. Bijv. het beslag kleeft. ...
ergens aan vast blijven zitten vb: dit plakband kleeft goed Synoniem: plakken
• [ov] met een lijm bevestigen •lossen, losmaken, afweken (+audio)