kleven werkw. Uitspraak: [ ˈklevə(n) ] Afbreekpatroon: kle·ven Vervoegingen: kleefde (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft gekleefd (volt.deelw.) 1) (van iets) een beetje plakken als je het aanraakt Voorbeelden: 'Honing kleeft van nature.' , 'De verf is nog niet helemaal droog en kleeft nog een beetje.' Synoniem: plakkerig zijn...
1) Aanbakken 2) Aaneenplakken 3) Blijven plakken 4) Gommen 5) Hechten 6) Klampen 7) Kleverig zijn 8) Klitten 9) Lijmen 10) Plakken 11) Plekken 12) Vastkleven 13) Vastlijmen 14) Vastplakken 15) Zich hechten aan 1) Aaneenplakken 2) Hechten 3) Klampen 4) Klitten 5) Lijmen 6) Plakken 7) Vastkleven 8) Vastlijmen 9) Vastplakken 
aaneen blijven plakken (toon de herkomst via de etymologiebank)
plakken: aankleven van ramen en deuren na het schilderen. Om ramen en deuren toch te kunnen sluiten -voordat deze voldoende doorgedroogd zijn- knijp je een natte spons uit in de sponning. Zodoende ontstaat er een 'waterfilm' die aankleven voor het grootste deel voorkomen.
• [ov] met een lijm bevestigen •lossen, losmaken, afweken (+audio)
plakken
beslagrecht: gelden. Bijv. het beslag kleeft. ...