klieven werkw. Uitspraak: [ ˈklivə(n) ] Afbreekpatroon: klie·ven Vervoegingen: kliefde (verl.tijd ) Vervoegingen: gekliefd (volt.deelw.) in stukken breken of hakken van steen of hout Voorbeelden: 'hij klieft de boomstam om brandhout te maken' , 'een diamant klieven' Synoniem: kloven Synoniemen: doorhakken doorhouwen doorklieven doormidde...
1) Doodstraf 2) Doorhakken 3) Doorhouwen 4) Doorklieven 5) Kloven 6) Met kracht vaneen scheiden 7) Splijten 8) Splitsen 9) Uiteensplijten 1) Doorhakken 2) Doorhouwen 3) Kloven 4) Scheiden 5) Splitsen 6) Splijten 7) Uiteensplijten 
doen splijten (toon de herkomst via de etymologiebank)
•langs een scherp breukvlak in tweeën hakken. •tweede betekenisomschrijving. •enz.
kloven, splijten - Voorbeeld: ‘Ze stonden nu, met ingehouden asem, te kijken op de boom die zo vreselijk gekloven was’ - Voorbeeld: ‘Ze kloof en klopte neven hen, op de grond aan planken voor een doodkistje’
splijten
Uit `De lagere vaktalen: Diamantbewerking` 1914 klooven.