ontkomen werkw. Uitspraak: [ ɔntˈkomə(n) ] Afbreekpatroon: ont·ko·men Vervoegingen: ontkwam (enkelv.volt.deelw.) Vervoegingen: is ~ (volt.deelw.) vluchten en daardoor voorkomen dat er iets naars met je gebeurt Voorbeeld: 'De daders zijn ontkomen.' Synoniemen: ontglippen ontsnappen ontvluchten uitwijken vluchten wegkomen weglopen wegren...
1) Evadueren 2) Gevlucht 3) Mijden 4) Ontduiken 5) Ontgaan 6) Ontglippen 7) Ontlopen 8) Ontschieten 9) Ontsnappen 10) Ontspringen 11) Ontvlieden 12) Ontvluchten 13) Ontwijken 14) Uitwijken 15) Verdwijnen 16) Vluchten 17) Wegkomen 18) Weglopen 19) Wegrennen 20) Wegvluchten 1) Ontduiken 2) Ontgaan 3) Ontglippen 4) Ontlopen 5) Ontsnappen 6) Ontsnappen aan 7) Ontspringen 8) Ontvlieden 9) Ontvluchten 10) Ontwijk 11) Uitwijken 12) Vluchten 13) Wegglippen 14) Wegkomen 15) Weglopen 16) Wegrennen 17) Wegvluchten 18) Zijn vervolgers afschudden 
er niet door getroffen worden, niet gepakt worden vb: hij is aan zijn straf ontkomen
•ergens aan ontsnappen. •tweede betekenisomschrijving. •enz.
ontsnappen