ontzeggen werkw. Uitspraak: [ ɔntˈsɛxə(n) ] Afbreekpatroon: ont·zeg·gen Vervoegingen: ontzegde, ontzei (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft ontzegd (volt.deelw.) 1) zeggen dat iemand iets niet (meer) mag Voorbeelden: 'iemand de toegang tot het stadion ontzeggen' , 'iemand de rijbevoegdheid ontzeggen' 2) tal...
1) Betwisten 2) Het verbieden 3) Niet accepteren 4) Niet toekennen 5) Onthouden 6) Verbieden 7) Verbieden ergens te komen 8) Weigeren 9) Zich onthouden 1) Betwisten 2) Onthouden 3) Opgeven 4) Verbieden 5) Weigeren 
er nee op zeggen vb: de toegang tot de disco werd ons ontzegd Synoniem: weigeren Tegenstellingen: goedvinden toestaan toelaten toestemmen veroorloven dulden gedogen permitteren tolereren
trouw of vriendschap opzeggen