versterven werkw. Verbuigingen: verstierf Verbuigingen: verstorven 1) overlijden als gevolg van het niet meer toedienen van vocht en voedsel 2) ten gevolge van iemands overlijden op een ander overgaan, nalaten 
1) Afsterven 
Het zich ontzeggen van - dus sterven aan - materiële of geestelijke genoegens om tot grotere geestelijke zelfbeheersing en inkeer te komen.
Uit `De lagere vaktalen: Taal der Loodgieters, zinkbewerkers en gasfitters` 1914 't vervliegen van scherpe vochten, wat verschalen is voor dranken.