schavielen werkw. Afbreekpatroon: scha·vie·len Verbuigingen: schavielde Vervoegingen: geschavield (volt.deelw.) het almaar langs elkaar wrijven van touw of zeil waardoor snel slijtplekken ontstaan Voorbeeld: 'Waar de fok steeds langs de stag schavielt, omwikkelen we de stag met een smarting.' . Synoniemen: schavelen 5 definities...
1) Schavelen 2) Schaven 3) Veranderen van de wind 4) Vijlen 5) Voortdurend wrijven of schuren 1) Schavelen 2) Vijlen 
het schuren of schaven van lading of onderdelen aan boord waardoor schade kan ontstaan.
schavelen (toon de herkomst via de etymologiebank)
Het doorschuren van touwwerk door het voortdurend ergens langs schuren. Het kan voorkomen worden door een smarting aan te brengen.
1> van touw: kapot schuren. Ook schave(e)len genoemd. 2> van de wind: ruimen als ook veranderlijk worden. (verouderd). Ook schave(e)len genoemd. 3> de zeilen naar de wind zetten. Ook schave(e)len of schevijlen genoemd. 4> wegzeilen, zich uit de voeten maken.(verouderd) Ook schave(e)len genoemd.
VOC - Zeilen en tuigage: slijtage van de tuigage door voortdurend schuren en wrijven tegen andere delen.