slippen werkw. Uitspraak: [ ˈslɪpə(n) ] Afbreekpatroon: slip·pen Vervoegingen: slipte (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: is geslipt (volt.deelw.) (van een auto of motor) niet meer bestuurbaar zijn en zomaar ergens heen glijden Voorbeeld: 'Door de gladheid slipte de auto, waardoor hij dwars op de weg kwam te staan.' Synoniemen: doorschiet...
1) Doorgaan 2) Doorschieten 3) Doorslaan 4) Glippen 5) Glijden 6) Onderuitgaan 7) Ontsnappen 8) Schampen 9) Schuiven 10) Uitglibberen 11) Uitglijden 12) Uitschieten 13) Uitschuiven 14) Wegglijden 15) Wegschieten 1) Doorschieten 2) Gevaar voor voertuigen 3) Glijden 4) Glippen 5) In een slip raken 6) Onderuitgaan 7) Schuiven 8) Slibberen 9) Uitglibberen 10) Uitglijden 11) Uitschieten 12) Uitschuiven 13) Wegglijden 14) Wegschieten 15) Zijwaarts wegglijden 
wegglijden (toon de herkomst via de etymologiebank)
greep op het wegdek verliezen en daardoor niet meer rechtdoor rijden vb: de auto slipte op de gladde brug en dook de sloot in
De vrije onderdelen van een verder vergroeid bladachtig orgaan. Alternatieven: slip kelkslip kroonslip bloemdekslip bladslip bloemdekslippen kelkslippen kroonslippen bladslippen
• [erga] wegglijden. • [erga] door gladheid over de weg schuiven.
wegglijden