strijden werkw. Uitspraak: [ ˈstrɛidə(n) ] Afbreekpatroon: strij·den Vervoegingen: streed (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft gestreden (volt.deelw.) vechten, of heel erg je best doen om een doel te bereiken Voorbeelden: 'Soldaten strijden tegen de vijand.' , 'strijden voor minder rotzooi op straat' , 'strijden tegen kindermishandel...
1) Ageren 2) Bakkeleien 3) Conflicteren 4) Disputeren 5) Handgemeen 6) Indruisen 7) Kampen 8) Kibbelen 9) Knokken 10) Knokpartij 11) Krakelen 12) Krijgen 13) Matpartij 14) Matten 15) Oorlogvoeren 16) Redetwisten 17) Schermutselen 18) Twisten 19) Vechten 20) Vechtpartij 21) Wedijveren 22) Worstelen 1) Ageren 2) Concurreren 3) Dingen naar 4) Disputeren 5) Een rol vervullen 6) Een strijd voeren 7) Gevecht 8) Handgemeen 9) Indruisen 10) Kampen 11) Kampen of twisten 12) Kibbelen 13) Kloppartij 14) Knokken 15) Knokpartij 16) Krakelen 17) Krijgen 18) Matpartij 19) Matten 20) Mededingen 21) Oorlog voeren 
vechten; wedijveren (toon de herkomst via de etymologiebank)
elkaar aanpakken met vuisten, wapens, of andere middelen vb: deze twee bevolkingsgroepen strijden al jaren tegen elkaar
• [inerg] ondanks weerstand een doel proberen te bereiken.
vechten