uitlachen werkw. Uitspraak: [ 'œytlɑxə(n) ] Afbreekpatroon: uit·la·chen Vervoegingen: lachte uit (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft uitgelachen (volt.deelw.) op een vervelende manier om iemand lachen Voorbeelden: 'je klasgenoot uitlachen als die iets stoms gezegd heeft' , 'Hij lachte niet om me, maar hij lachte me uit.' Synoniemen...
1) Belachelijk maken 2) Bespotten 3) Irrideren 4) Uitjouwen 1) Bespotten 2) Derideren 3) Honen 4) Irrideren 5) Ridiculiseren 6) Sliepen 7) Uitjouwen 
spottend om iemand lachen vb: iedereen lachte hem uit toen hij een rok ging dragen
• [ov] door lachen bespotten. (+audio)
lachende te kennen geven, uiten - Voorbeeld: ‘Ze loech inwendig haar hatelijkheid uit over 't jongetje's onwetend geluk en meteen kreeg ze gadinge dat geluk te vernozelen’