uitstaan werkw. Uitspraak: [ 'œytstan ] Afbreekpatroon: uit·staan Vervoegingen: stond uit (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft uitgestaan (volt.deelw.) 1) iemand niet kunnen uitstaan (een erge hekel aan iemand hebben) 2) doodsangsten uitstaan (ontzettend bang zijn) 3) niets uit te staan hebben...
1) Aanzien 2) Dazen 3) Doorstaan 4) Dulden 5) Geluchten 6) Harden 7) Lijden 8) Maken 9) Naar buiten uitsteken 10) Ondergaan 11) Onderstaan 12) Pikken 13) Tegoed hebben 14) Toelaten 15) Tolereren 16) Uitblijven 17) Uithouden 18) Uitspringen 19) Uitsteken 20) Velen 21) Verdragen 22) Verduren 23) Vooruitspringen 1) Aanzien 2) Doorstaan 3) Dulden 4) Harden 5) Lijden 6) Ondergaan 7) Ontkiemen 8) Pikken 9) Pruimen 10) Toelaten 11) Tolereren 12) Uitblijven 13) Uithouden 14) Uitspringen 15) Uitsteken 16) Velen 17) Verdragen 18) Verduren 19) Vooruitspringen 20) Vooruitsteken 
het meemaken en uithouden vb: ik kan al die drukte niet uitstaan Synoniemen: doorstaan verdragen verduren velen
•nog niet geïnd of ingevorderd . •"iemand-iets niet kunnen ~": een grote hekel aan iemand-iets hebben •tweede betekenisomschrijving. •enz.
verdragen, uithouden
uitdr.: Voorbeeld: ‘uitstaans maken met iemand’ met iemand te maken hebben, contact hebben met, omgang - Voorbeeld: ‘Tegenover Clotielde wist hij niet hoe zich te gedragen; met haar had hij nooit enig uitstaans gemaakt’
ondermeer van zeilen en visnetten: in een richting, min of meer, dwars op de lengteas van het schip hebbend.