vloeken werkw. Uitspraak: [ 'vlukə(n) ] Afbreekpatroon: vloe·ken Vervoegingen: vloekte (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft gevloekt (volt.deelw.) 1) een vloek (1) uitspreken vloeken als een ketter (erg vloeken) 2) niet bij elkaar passen Voorbeeld: 'Die kleuren vloeken.' Antoniem: harmoniëren Synoniemen: foeter...
1) Absoluut niet bij elkaar passend 2) Afsteken 3) Asociale taal gebruiken 4) Briesen 5) Duivelen 6) Duvelen 7) Foeteren 8) Godslasterlijk spreken 9) Heilig schendende taal uitslaan 10) Ketteren 11) Krachttermen gebruiken 12) Lelijke woorden zeggen 13) Parlesanten 14) Peuteren 15) Pijnlijk contrasteren 1) Anathematiseren 2) Foeteren 3) Fulmineren 4) Ketteren 5) Knetteren 6) Lasteren 7) Schelden 8) Uitkafferen 9) Uitvaren 10) Vervloeken 11) Verwensen 
godslasteringen uiten (toon de herkomst via de etymologiebank)
een lelijk woord laten horen vb: hij vloekte toen de hamer op zijn teen viel
godslasteringen gebruiken
godslasteringen gebruiken