afbrokkelen werkw. Afbreekpatroon: af·brok·ke·len Verbuigingen: brokkelde af Vervoegingen: afgebrokkeld (volt.deelw.) geleidelijk brokstukken verliezen Voorbeeld: 'Het Byzantijnse Rijk is na de verovering door de Kruisvaarders in 1204 alleen maar verder afgebrokkeld tot het in 1453 ophield te bestaan.' . Synoniemen: afkalven 4 definities...
1) Achteruitgaan 2) Afkalven 3) Afknagen 4) Kalven 5) Kruimelen 6) Moeren 7) Scherven 8) Verbrokkelen 1) Afbreukelen 2) Afkalven 3) Afknagen 4) In macht achteruitgaan 5) Kalven 6) Kruimelen 7) Moeren 8) Scherven 9) Verbrokkelen 
kapot (laten) gaan in kleine stukken vb: Violetta brokkelde de blauwe kaas af boven de schotel met spruiten
• [erga] geleidelijk brokstukken verliezen
echt Nederlandsche handelswoorden (1914):(van koersen) gaandeweg lager worden.