afstrijken werkw. Uitspraak: [ 'ɑfstrɛikə(n) ] Afbreekpatroon: af·strij·ken Vervoegingen: streek af (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft afgestreken (volt.deelw.) 1) aansteken door stevig langs een ruw oppevlak te wrijven Voorbeeld: 'vier lucifers afstrijken voordat de kaars wil branden' 2) (wat overtollig is) do...
1) Afsmeren 2) Lepafstrijken 
Uit `De lagere vaktalen: De steenbakkerstaal` 1914 de overtollige aarde van den vorm wegstrijken met een houten spaan.