alarmeren werkw. Uitspraak: [ alɑr'merə(n) ] Afbreekpatroon: alar·me·ren Vervoegingen: alarmeerde (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft gealarmeerd (volt.deelw.) 1) oproepen bij gevaar Voorbeeld: 'een arts alarmeren bij een verkeersongeluk' 2) onrust wekken bij (iemand) Voorbeeld: 'Terreurdaden alarmeren de be...
1) Bijeenroepen 2) Wakker schudden 3) Verontrusten 4) Wekken 5) Waarschuwen 6) Wakker maken 7) Schrik aanjagen 8) In opschudding brengen 9) Samenroepen 10) Opwekken 11) Beangstigen 
Def.: het geven van een alarm dat, al dan niet via hetzelfde medium, dient te worden gevolgd door een oproep (eenheden-diensten) of een waarschuwing (o.a. het publiek
waarschuwen dat er gevaar dreigt of dat er hulp moet komen vb: hij alarmeerde de politie via 112
• [ov] door alarm oproepen of bijeenroepen. • [ov] in opschudding brengen.
door alarm oproepen of bijeenroepen