bekennen werkw. Uitspraak: [ bəˈkɛnə(n) ] Afbreekpatroon: be·ken·nen Vervoegingen: bekende (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft bekend (volt.deelw.) vertellen dat je iets (verkeerds) hebt gedaan Voorbeelden: 'een diefstal bekennen' , 'iets eerlijk bekennen' , 'Ik moet bekennen dat ik het ook niet weet.' Hij heeft bekend. (hij heef...
1) Doorslaan 2) Erkennen 3) Bespeuren 4) Bemerken 5) Belijden 6) Bekent 7) Afvloeien 8) Toegeven van schuld 9) Voor iets uitkomen 10) Kaartterm 11) Ik ben schuldig 12) Toegeven 13) Zelfde kleur bij het kaartspel 14) Confessie 15) Schuld toegeven 16) Avoueren 17) Uitkomen voor 18) Kotsen 19) Opbiechten 
herkennen - Voorbeeld: ‘Die weg lag heel dicht bij 't huis en 'k en bekende hem niet van hier omhoge’
bespeuren, erkennen - Jaar van herkomst: 901-1000 (WPS )
uitkomen voor, erkennen; bijbels seksuele omgang hebben met (toon de herkomst via de etymologiebank)
strafrecht: het toegeven; verklaring van schuld van een verdachte. Een ~ van een verdachte moet zoveel mogelijk in diens ...
zeggen dat je iets slechts gedaan hebt vb: hij bekende de inbraak bij de politie
•iets laak- of strafbaars toegeven. •"niet te ~ zijn": ontbreken, niet te vinden zijn
[I] bespeuren, erkennen [II] gemeenschap hebben
(iet) [Let op: mogelijk oud Nederlands van 1400-1800] erkennen, een schuld of een verplichting in rechte erkennen