beschuldigen werkw. Uitspraak: [ bəˈsxʏldəxə(n) ] Afbreekpatroon: be·schul·di·gen Vervoegingen: beschuldigde (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft beschuldigd (volt.deelw.) zeggen dat iemand iets (slechts) heeft gedaan Voorbeelden: 'iemand beschuldigen van diefstal' , 'iemand valselijk/vals beschuldigen' , 'onterecht beschuldigd ...
1) Aanwrijven 2) Betichten 3) Aantijgen 4) Aanrekenen 5) Aanklagen 6) Wijten 7) Nadragen 8) Voorhouden 9) Gispen 10) Blameren 11) Opstaan 12) Verdenken 13) Afgeven 14) Ten laste leggen 15) Laken 16) Verwijten 17) Beklagen 18) Berispen 19) Wroegen 20) Incrimineren 21) Inculperen 22) Accuseren 
ten laste leggen
ten laste leggen (toon de herkomst via de etymologiebank)
zeggen dat hij het gedaan heeft vb: hij beschuldigt zijn vriend van diefstal Synoniem: aanklagen
ten laste leggen
Beschuldigen wil zeggen iemand ergens de schuld van geven, aanklagen, ten laste leggen. [basiswoordenlijst groep 4]
[Let op: mogelijk oud Nederlands van 1400-1800] met schulden bezwaren
Als je iemand ergens van beschuldigt, zeg je dat hij iets verkeerds heeft gedaan. Een valse beschuldiging is dat je iemand ergens van beschuldigt die het niet gedaan heeft.