Term uit de rederijkersliteratuur voor een versvorm die gekenmerkt wordt door verdubbeling van de rijmklank aan het slot van de versregel, bijv.
Term uit de rederijkersliteratuur voor een versvorm die gekenmerkt wordt door verdubbeling van de rijmklank aan het slot van de versregel, bijv.: - Eeuwelic moedt ghi int keitivigh beven sneven Ende in Ethnats fel vier, vul wraken blaken. Met hem, die der Roo zee toe ghescreven bleven Wille u Jupiter een miserabel leven gheven: Ende nemmermeer ...