de hoofdvorm zelfst.naamw. (m.) Verbuigingen: hoofdvormen 1) voornaamste gedaante waarin iets voorkomt 2) bepaalde drieledige opbouw die veel wordt gebruikt in klassieke muziek 3) voornaamste matrijs of sjabloon 4) uiterlijke opbouw van het menselijk lichaam boven de hals Synoniemen: ...
1) Basisvorm 2) Grondvorm 
Belangrijkste klassieke vorm, ook wel sonatevorm genoemd. Vaak gebruikt in eerste deel van sonate of synfonie
Oorspronkelijk de vorm van het eerste deel van een klassieke sonate