de intonatie zelfst.naamw. (v.) Uitspraak: [ ɪntoˈna(t)si ] Afbreekpatroon: in·to·na·tie 1) verloop van de toonhoogte van een zin als je praat Voorbeeld: 'Aan de intonatie kun je ook horen welke woorden nadruk krijgen.' Synoniem: zinsmelodie 2) het juist spelen van een toon wat betreft toonhoogte muziek
1) Aanhef (muziek) 2) Aanheffing 3) Compositie 4) Het juiste treffen van de toonhoogte 5) Klankkleur 6) Klanktint 7) Modulatie 8) Muziekterm 9) Stembuiging 10) Timbre 11) Toon 12) Toonval 13) Toonzetting 14) Verloop van toonhoogte 15) Zinsmelodie 1) Compositie 2) Klankkleur 3) Klanktint 4) Klankverandering 5) Modulatie 6) Stembuiging 7) Timbre 8) Toon 9) Toonval 10) Toonzetting 
stembuiging (toon de herkomst via de etymologiebank)
Het op de juiste toonhoogte inzetten van de zangstem of een instrument.
1) Verloop van de toonhoogte van een zin als je praat. 2) Het juist spelen van een toon wat betreft toonhoogte.
stembuiging
stembuiging
De stembuiging; de modulatie
Manier van spreken met beklemtoning om iets duidelijk te maken. De juiste intonatie hebben om een boodschap goed te laten overkomen.