de kruisiging zelfst.naamw. (v.) Uitspraak: [ ˈkrœysəxɪŋ ] Afbreekpatroon: krui·si·ging Verbuigingen: kruisigingen (meerv.) keer dat iemand aan een kruis (3) gehangen wordt Voorbeeld: 'de kruisiging van Jezus' 
1) Teken van goede vrijdag 2) Doodstraf 
[bijbel] Wreedste en vernederendste straf die de Romeinen kenden. De veroordeelden droegen zelf de dwarsbalk naar de executieplaats. De kruisdood van Jezus wordt ons in de evangeliën beschreven als de gezamenlijke schuld van zowel joden (in de persoon van hogepriester Kajafas), als heidenen (in de persoon van Pilatus), als ...
'Kruisiging' is een methode om iemand ter dood te brengen, waarbij het slachtoffer wordt vastgebonden of vastgenageld aan een kruis en blijft hangen totdat de dood erop volgt. Tegenwoordig wordt aangenomen dat het vastbinden van de ledematen met een touw de meest gebruikte methode was: het vastnagelen zou voorbehouden zijn aan de ernstigste gevalle...
•het ter dood brengen van iemand door hem aan een kruis te nagelen
Ter dood brengen door iemand aan een kruis vast te nagelen of op een andere manier aan een kruis vast te maken; een oude doodstraf bij Aziaten, Grieken, Romeinen en andere volkeren. In de Griekse en Romeinse cultuur werd dit beschouwd als een bijzonder oneervolle vorm van executie. (AAT)
het kruisen, kruisigen