de ringvinger zelfst.naamw. (m.) Uitspraak: [ 'rɪŋvɪŋər ] Afbreekpatroon: ring·vin·ger Verbuigingen: ringvingers (meerv.) de tweede vinger vanaf de buitenkant van je hand 
1) Vinger 2) Ringeling 3) Deel van de hand 4) Deel van een hand 5) Lichaamsdeel 
[Let op: Spelling en uitleg uit 1890] bij de Romeinen de vinger tussen den middelvinger en de pink; thans: voor ongeëngageerden de wijsvinger van de linkerhand; bij geëngageerden de tweede vinger van de rechterhand, bij getrouwden de derde, bij hen, die geen plan hebben te trouwen, de pink.
vinger naast de pink waaraan meestal de ring gedragen wordt vb: de bruidegom schoof de ring aan haar ringvinger
De 'ringvinger' is de vierde vinger van de menselijke hand, vanaf de duim geteld. De vinger heet zo omdat hij de (trouw)ring draagt.
•vierde vinger, gelegen tussen de pink en de middelvinger, waaraan normaliter ringen worden gedragen.
1) Duim 2) Wijsvinger 3) Middelvinger 4) Ringvinger 5) Pink [basiswoordenlijst groep 3]