ruiken werkw. Uitspraak: [ ˈrœykə(n) ] Afbreekpatroon: rui·ken Vervoegingen: rook (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft geroken (volt.deelw.) 1) met je neus waarnemen Dat kan ik toch niet ruiken! (dat kan ik toch niet weten) 2) een bepaalde geur verspreiden Voorbeelden: 'naar kaneel ruiken' , 'Het ruikt hier e...
1) Een geur inademen 2) Een geur waarnemen 3) Met de neus waarnemen 4) Meuren 5) Een geur verspreiden 6) Stinken 7) Geur inademen 8) Geur verspreiden 9) Geur opsnuiven 10) Geur opsporen 11) Geuren 12) Gewaarworden 13) Reuk verspreiden 14) Reuk inademen 15) Rieken 16) Luchten 17) Lucht krijgen van 18) Walmen 
een geur geven of opnemen
een geur waarnemen of verspreiden (toon de herkomst via de etymologiebank)
waarnemen met je neus vb: ik ruik al wat we eten
een geur geven of opnemen
Mensen en dieren hebben een reukzin waarmee ze kunnen ruiken . In de meeste gevallen gebeurt dat met het orgaan (reukorgaan) dat de neus genoemd wordt. Dit reukorgaan kan geuren die in de lucht zweven opmerken. [basiswoordenlijst groep 4]
aroma vaststellen, zie ook proeven
het waarnemen van geur met een neus (geurzintuig)