springen werkw. Uitspraak: [ ˈsprɪŋə(n) ] Afbreekpatroon: sprin·gen Vervoegingen: sprong (verl.tijd ) 1) je met je benen tegelijk omhoog bewegen Voorbeeld: 'over een hek springen' 2) plotseling in genoemde toestand komen Voorbeeld: 'Het stoplicht springt op rood.' in het oog springen (opvallen) eruit springen (...
1) Opspringen 2) Dartelen 3) Kaatsen 4) Lichaamsbeweging 5) Barsten 6) Ontploffen 7) Dansen 8) Afspringen 9) Afgaan 10) Paardensport 11) Knappen 12) Hossen 13) Zich op en neer bewegen 14) Sport 15) Zetten 16) Failliet gaan 17) Discipline van de paardensport 18) Joepen 19) Klappen 20) Omhoogwippen 21) Saltatie 
1.zich door een afzet van de voeten met kracht in de hoogte verheffen Voorbeeld: ‘Hij sprong al over de stoelen naar buiten’ 2.doen springen Voorbeeld: ‘Een houtwigge heeft springende kracht’ (Grauwe Ruiter 53) 3.zie ook: BANEN
zich in de lucht verheffen
alleen naar een vooruit rijdende groep rijden, zonder het peloton op sleeptouw te nemen
[Bargoens, boeventaal] losspringen, opengaan. Is het ezeltje gesprongen? (Is de lade losgegaan?)
met je voeten afzetten en zo omhoog gaan vb: de hond springt over het hek
hindernisrijden
•na zich tegen de zwaartekracht afgezet te hebben een korte vrije val door de lucht maken. •traanvocht veroorzaken. •plotseling breken of uit elkaar barsten.
zich in de lucht verheffen