stalken werkw. Uitspraak: [ ˈstɑlkə(n) ] Afbreekpatroon: stal·ken Vervoegingen: stalkte (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft gestalkt (volt.deelw.) (iemand) op allerlei manieren hinderlijk achtervolgen en ernstig lastig vallen Voorbeeld: 'Hij stalkte haar nadat ze de verkering had uitgemaakt.' 5 definities...
1) Achtervolgen 2) Belagen 3) Gedurig volgen en lastigvallen 4) Geregeld volgen 5) Hinderlijk volgen 6) Plaats in vlaanderen 7) Schaduwen 8) Ziekelijk belagen 1) Achtervolgen 
iemand voortdurend volgen en lastigvallen vb: haar ex-echtgenoot is bezig haar te stalken
[Vergeten woorden] (zw. -te) steels lopen, heimelijk gaan [= Engels stalk, ~ stelen]
Iemand bewust meer dan één keer lastigvallen, door die persoon bijvoorbeeld berichten te sturen, op te wachten of te achtervolgen.
(oneigen) strafrecht: Engels: tijdens de jacht besluipen. Overtreding door een persoon op de openbare weg in zijn vrijheid te belemmeren, ...