omgording, een brede strook van planken, boven het reehout. De vertuining was het bovenste deel van de buitenhuid van het schip; er waren openingen in aangebracht als poorten voor de dekbatterij. Zie Mossel op buitenvertuining. Van Yk zegt: `De fortuining, misschien zo genaamd, omdat dit planckwerck bij de Oude met dit naakte wijv beschilderd is ge...
deel van het scheepsboord (toon de herkomst via de etymologiebank)
opstaande rand boven het (bovenste) dek. Term uit de zeevaart; slechts sporadisch daarbuiten gebruikt. Zie ook verschansing, boeisel. O.a. genoemd bij: Mr. J. van Lennep Zeemanswoordenboek 1856
VOC - Scheepsbouw : fortuining: gedeelte van de scheepswand boven de reling van het verdek voor en achter de kuil, doorgaans overnaads uitgevoerd.