wiebelen werkw. Uitspraak: [ ˈwibələ(n) ] Afbreekpatroon: wie·be·len Vervoegingen: wiebelde (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft gewiebeld (volt.deelw.) heen en weer bewegen bij het staan of zitten Voorbeelden: 'De vaas wiebelde en viel.' , 'Op je stoel zitten te wiebelen.' Synoniem: wankelen Synoniemen: heen en weer zwaaien schomm...
1) Schommelen 2) Schudden 3) Kwikkelen 4) Heen en weer bewegen 5) Remelen 6) Wankelen 7) Wantenweven 8) Wipperen 9) Wiemelen 10) Wiegen 11) Slingeren 12) Touteren 13) Lutteren 14) Tuitelen 
onzeker lopen vb: de zieke Nino liep nog te wiebelen op zijn benen Synoniem: wankelen
wankelen
wankelen (toon de herkomst via de etymologiebank)