de brandmeester zelfst.naamw. (m.) Verbuigingen: brandmeesters opzichter van een of meer brandspuiten bediend door de spuitgasten bij de brandweer 
1) Rang bij de brandweer 2) Spuitmeester 3) Beroep 4) Hoofd van de brandweer 
iemand die of vooral man die de leiding heeft over de spuitgasten van een of meer brandspuiten bij de brandweer; toezichthouder op een of meer brandspuiten; ook: de functie van brandmeester
[Mil. Woordenboek, spelling van 1861 ``Brandmeester``] In de middeleeuwen een beambte van het leger, belast met het in brand steken der bewoonde plaatsen of met de invordering der brandschatting, waarmede dit afgekocht werd
hoofd van de groep inwoners die hielp bij de brandbestrijding; hij werd betaald uit de gemeentekas. Zie 21-12-1789.
hoofdbrandweerman