breken werkw. Uitspraak: [ ˈbrekə(n) ] Afbreekpatroon: bre·ken Vervoegingen: brak (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft/is gebroken (volt.deelw.) in stukken maken of gaan Voorbeelden: 'een glas breken' , 'glas breekt gemakkelijk' Synoniemen: : kapotmaken, kapotgaan een code breken (een code ontcijferen) een potje kunnen breken bij iema...
1) Afbreken 2) Afknakken 3) Afknappen 4) Barsten 5) Begeven 6) Bezwijken 7) Brokkelen 8) Intrappen 9) Kapotbreken 10) Kleinmaken 11) Knakken 12) Knappen 13) Kraken 14) Neerhalen 15) Nekken 16) Omverhalen 17) Slopen 18) Sneuvelen 19) Stukbreken 20) Stukgaan 21) Stukmaken 22) Stukslaan 23) Stukvallen 1) Afkraken 2) Barsten 3) Begeven 4) Beschadigen 5) Bezwijken 6) Brokkelen 7) Een gedeelte afscheiden 8) In stukken vallen 9) Kapot gaan 10) Kapotbreken 11) Kapotgaan 12) Kapotmaken 13) Kleinmaken 14) Knakken 15) Knappen 16) Knikken 17) Knotten 18) Kraken 19) Krakken 20) Neerhalen 21) Nekken 22) Omverhalen 
Breken is het grof malen van mout, graan - ongemout. Zie ook; Kneuzen of schroten.
kapotmaken (toon de herkomst via de etymologiebank)
met kracht in twee of meer stukken verdelen vb: zij heeft haar arm gebroken Tegenstelling: lijmen
klein of stuk maken
klein of stuk maken
van golven: het overstorten van de golftop op het moment dat deze de voet van de golf inhaalt.
Het in stukjes uiteensplijten of in delen of scherven uiteenspatten, meestal plotseling en hevig, als gevolg van een klap of drukuitoefening.
Uit `De lagere vaktalen: De tabakbewerkerstaal` 1914 1. tabak -: met walsen klein maken; 2. 't veld -: geitsen.