breken werkw. Uitspraak: [ ˈbrekə(n) ] Afbreekpatroon: bre·ken Vervoegingen: brak (verl.tijd enkelv.) Vervoegingen: heeft/is gebroken (volt.deelw.) in stukken maken of gaan Voorbeelden: 'een glas breken' , 'glas breekt gemakkelijk' Synoniemen: : kapotmaken, kapotgaan een code breken (een code ontcijferen) een potje kunnen breken bij iem...
1) Nekken 2) Schenden 3) Begeven 4) Scheiden 5) Kapotgaan 6) Kapotbreken 7) Kapot gaan 8) Neerhalen 9) Krakken 10) Afkraken 11) Vlas bewerken 12) Vernielen 13) Vermorzelen 14) Verbrijzelen 15) Stuk gaan 16) Stukgaan 17) Stukmaken 18) Stukslaan 19) Stukvallen 20) Kraken 21) Zwikken 22) In stukken vallen 
Breken is het grof malen van mout , graan / ongemout. Zie ook; Kneuzen of schroten.
klein of stuk maken
Het in stukjes uiteensplijten of in delen of scherven uiteenspatten, meestal plotseling en hevig, als gevolg van een klap of drukuitoefening.
kapotmaken (toon de herkomst via de etymologiebank)
met kracht in twee of meer stukken verdelen vb: zij heeft haar arm gebroken Tegenstelling: lijmen
•("algemeen") in stukken uiteenvallen. • [medisch] een bot dat scheuren
klein of stuk maken
van golven: het overstorten van de golftop op het moment dat deze de voet van de golf inhaalt.